Słowa papieża Franciszka na temat ateistów.

[Jonah]

Na ogół rzymscy katolicy używają tych słów na potwierdzenie istnienia tradycji ustnej, którą uważają na równi ze skrypturystyczną za źródło Objawienia.
Jednak: w Ewangeliach hagiografowie spisali to, co z natchnienia Bożego spisać mieli, a co wystarczy byśmy dla naszego zbawienia wiedzieli.
Poza tym: Ewangelia Janowa mówi o czynach i słowach Jezusa, które nie zostały spisane (niekiedy być może zachowały się w innych miejscach jako tzw. agrafa), a nie o bullach i encyklikach papieskich.
Chyba że papież rzymski to inkarnacja Jezusa Jakkolwiek ten pogląd byłby niedorzeczny i bluźnierczy, niektórzy papieże i gorliwi papiści tak mniemali, np. Bonifacy VIII w bulli "Unam Sanctam" uzależniał zbawienie człowieka od poddania papieżowi, w 1512 r. Ch. Marcellus nazwał pap. Juliusza II "drugim Bogiem na ziemi", w 1511 za pap. Jana XXII pojawia się w kodeksie prawa kanonicznego określenie "nasz Pan Bóg papież" ("Credere autem Dominum Deum nostrum Papam conditorem Dictae Dectretalis et istius"), pap. Pius X twierdzil, że reprezentuje samego Jezusa Chrystusa, pap. Leon XIII powiedział, że "zajmuje na tej ziemi miejsce Boga wszechmogącego" etc.

[Jacek]

No to Leon i s-ka, kwalifikowali sie do lekarza-psychiatry, bo skoro mozna byc wcielonym Napoleonem, to mozna tez byc bogiem

[Kubala95]

Niestety katolicka "Tradycja" jest w wielu aspektach czymś chorym i irracjonalnym. Od nieomylnego papieża, bardzie irytuje mnie dogmat o Wniebowzięciu Marii. Został on w zasadzie wyssany z palca, nie ma żadnych informacji nawet poza Pismem o tym, co się stało z Matką Boską. Trudno też uwierzyć, że tak niecodzienne wydarzenie, jak zabranie człowieka (i to matki Chrystusa) żywcem do Nieba, nie odbiło się żadnym echem w Piśmie.

[Jacek]

Wiele dogmatow KrK jest niedorzecznych, i niejasnych. Chociazby zniesiony dogmat o przedsionku dla zmarlych niemowlat, ktore nie zostaly ochszczone. Ile osob swietych ,ktore zostaly wczesniej wniesione na oltarz przez Watykan, zostalo uniewaznionych. Podczas rozmow pomiedzy Swiatowa Federacja Luteranska, a KrK, dotyczacej w przyszlosci ewntualnej jednosci kosciola, dogamt o nieomylnosci papieza okazal sie nie do zaakceptowania przez strone luteranska, i slusznie. Podobnie przez ten dogmat min. odlaczyli sie Starokatolicy. Chociaz zastanawia mnie jedna sprawa, a mianowicie; jak to sie dzieje ze nadal bladzacy KrK, jest najwiekszym wyzaniem chrzescijanskim ? Dlaczego sposrod miliarda rzymskich katolikow, tak malo osob nie konwertuje do innych kosciolow chrzescijanskich ?. Faktycznie- nie istnieje zaden dokument, o wniebowstapieniu Sw. Marii, widocznie uwazali, ze skoro to jest matka Zbawiciela, to Jej sie to nalezalo, i tylko tak mozna tlumaczyc.

[geddy]

Proszę zatrzymajmy te oskarżenia, a przynajmniej uważajmy na styl pisania.
Wiele jest błędów Kościoła Katolickiego, bezdyskusyjnie. Dlaczego jest tylko katolików? Moim zdaniem to dowodzi temu, że pomimo błędów i grzechów to i tak Chrystus jest obecny i działa. Czyż kościoły luterańskie nie mają swojej ciemnej przeszłości?


Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: ty jesteś Piotr, czyli Skała i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem (Mt 16, 16-20).

Dlaczego Jezus skierował to pytanie do Piotra? Dlatego, że chce, aby Piotr w imię miłości do Niego zdecydował się na wędrowanie tą samą drogą, którą poszedł Mistrz, czyli drogą krzyżową. Tylko ten, kto kocha Chrystusa, potrafi wędrować tą drogą. Ten, kto nie kocha, nie potrafi tej drogi przejść. Piotr tą drogą wędruje do końca, aż do krzyża na Watykańskim Wzgórzu.

[Elżbieta]

Brytyjka, Ewangelia Mateusza , rozdział 16

(16) A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. (17) A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. (18) A ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. (19) I dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. (20) Wtedy przykazał uczniom swoim, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.

http://www.olsztyn.luteranie.pl/pl/kaz-j21w15-bpAW.htm

Po śniadaniu rozpoczęta się próba, która może być wzorem rozmowy duszpasterskiej. Pan Jezus podchodzi do rzeczy delikatnie. Zwraca się do Piotra z pytaniem: "Szymonie, synu Jonasza, miłujesz mię więcej niżeli ci?" To znaczy: czy miłujesz mnie bardziej niż pozostali uczniowie? Zwróćmy uwagę na to, że Pan Jezus nie używa tu imienia Piotr, lecz Szymon. Imię Piotr pochodzi od słowa "skała". Pan Jezus nadał niegdyś to imię Szymonowi: "Ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go" (Mat. 16, 18). Teraz Pan Jezus nie używa tego imienia, które miało przypominać skałę, lecz wraca do dawnego imienia Piotra, do imienia Szymon. Imię to wywodzi się od hebrajskiego słowa oznaczającego trzcinę. Pan Jezus czyni więc tu aluzję do chwiejności Piotra, do jego niestałości. Trzcina bowiem jest symbolem tego, co nie jest stałe, tego, co jest chwiejne, co się łatwo gnie pod wpływem podmuchu wiatru. Użycie imienia Szymon już jest wystarczająco znaczące, bo nawiązuje do cechy charakteru Piotra; do jego niestałości.

[geddy]

Trzcina bowiem jest symbolem tego, co nie jest stałe, tego, co jest chwiejne, co się łatwo gnie pod wpływem podmuchu wiatru. Użycie imienia Szymon już jest wystarczająco znaczące, bo nawiązuje do cechy charakteru Piotra; do jego niestałości.

Nie rozumiem jakie to ma znaczenie? Przecież każdy człowiek jest chwiejny. Papież nie jest sam z siebie nieomylny, ale ze względu na Świętego, Jedynego Boga w Trójcy Świętej, przez zasługi Jezusa Chrystusa. Papiestwo nie wzięło się z powietrza...już św. Ireneusz pisał: Błogosławieni apostołowie, po założeniu i urządzeniu Kościoła, przekazali jego rządy i episkopat Linusowi.

A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje. I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje. Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje. (Jan 21, 15-17)

Tu właśnie Pan Nasz Jezus Chrystus podsumował chwiejność Piotra, ale jak widać i tak [b]Paś owce moje.
[/b]

Jeden z tytułów papieża: Sługa sług.

[Elżbieta]

Zdajesz sobie sprawę, że Piotr nigdy nie sprawował takiej funkcji, jak w późniejszych czasach pełnili papieże I Piotr absolutnie nie był tym najważniejszym z apostołów? A wręcz przeciwnie , bywało, że musiał się gęsto tłumaczyć przed innymi ze swych czynów.

[Elżbieta]

Jednakże choć Piotr był postacią centralną we wczesnych latach rozprzestrzeniania się ewangelii (część znaczenia poza Mt 16:18-19), nigdzie w nauczaniu Pisma Świętego, branego wraz z kontekstem tego fragmentu, nie oświadcza, że Piotr miał władzę nad innymi apostołami czy nad Kościołem (zwierzchnictwo). Zob. Dz 15:1-23; Ga 2:1-14 oraz 1 P 5:1-5. Pismo nie naucza też, że biskup Rzymu lub jakikolwiek inny miał mieć zwierzchnictwo nad Kościołem. Pismo nie odnotowuje nawet wyraźnie, że Piotr kiedykolwiek był w Rzymie. Jednorazowo wspomniany jest w Piśmie "Babilon", miejsce z którego pisał Piotr, które czasem utożsamiane jest z Rzymem (1 P 5:13). Nauczanie kościoła katolickiego o zwierzchnictwie biskupa Rzymu jest zbudowane głównie na powyższym argumencie oraz na historycznym wzroście wpływów biskupa Rzymu. Jednakże Pismo Święte wskazuje, że inni apostołowie współdzielili autorytet Piotra (Ef 2:19-20) a władzę "związywania i rozwiązywania" przypisywaną mu miały też zbory lokalne, nie tylko ich przywódcy (zob. Mt 18:15-19; 1 Kor 5:1-13; 2 Kor 13:10, Tyt 2:15; 3:10-11).

Pismo również nigdzie nie wspomina, by władza apostolska miała przechodzić na tych, których oni ustanowili w celu uchronienia kościoła od błędu (sukcesja apostolska). Sukcesja apostolska to "wczytywanie się" w wersy, które kościół katolicki wykorzystuje, by wesprzeć tę doktrynę (2 Tm 2:2, 4:2-5; Tyt 1:5; 2:1; 2:15; 1 Tm 5:19-22). Paweł NIE wzywa wierzących w różnych zborach by przyjęli Tytusa, Tymoteusza i innych przywódców kościoła na podstawie ich autorytetu jako biskupów lub ich autorytetu apostolskiego, ale raczej na podstawie tego, że są jego współpracownikami (1 Kor 16:10; 16:16; 2 Kor 8:23).

Pismo RZECZYWIŚCIE naucza, że fałszywe nauki pojawią się nawet wśród przywódców kościoła i że chrześcijanie mają porównywać z Biblią nauki przywódców w późniejszych czasach, ponieważ tylko Pismo jest nieomylne (Mt 5:18; Psalm 19:7-8; 119:160; Przyp 30:5; J 17:17; 2 P 1:19-21). Biblia nie naucza, że apostołowie byli nieomylni poza tym, co spisali i co zostało włączone do kanonu Pisma. Przemawiając do przywódców zboru w dużym mieście Efezie apostoł Paweł zwraca uwagę na to, że nadchodzą fałszywi nauczyciele, a walka z tego rodzaju błędami NIE oddaje ich pod zwierzchność "apostołów i tych, którzy będą zwierzchnikami po nich", ale raczej porucza ich "Panu i słowu łaski jego" (Dz 20:28-32). To Biblia miała być nieomylnym probierzem nauki i praktyki (2 Tm 3:16-17), a nie następcy apostołów. Nauki okazują się fałszywe lub prawdziwe tylko po zbadaniu w świetle Pisma (Dz 17:10-12).

Czy Piotr był pierwszym papieżem? Według Pisma odpowiedź na to pytanie jest jasna i wyrazista. Apostoł Piotr nigdzie nie rości sobie zwierzchnictwa nad innymi apostołami. W żadnym ze swoich pism (1 i 2 liście Piotra) nie przypisuje sobie specjalnej roli, autorytetu lub władzy nad kościołem. Ani Piotr ani żaden inny apostoł nie twierdził, że jego władza apostolska miała przejść na następców. Owszem, apostoł Paweł pełnił rolę przywódczą pośród apostołów i odegrał kluczową rolę we wczesnych latach rozprzestrzeniania się ewangelii (Dzieje Apostolskie, rozdziały 1-10) i rzeczywiście był "kamieniem", tak jak przepowiedział Jezus (Mt 16:18). Jednakże te prawdy dotyczące Piotra w żaden sposób nie stanowią poparcia koncepcji, że Piotr był pierwszym papieżem lub że był "najwyższym przywódcą" apostołów lub że jego zwierzchność miała być przekazywana biskupom Rzymu. Sam Piotr wskazuje nam prawdziwego Pasterza i Zwierzchnika kościoła, Pana Jezusa Chrystusa (1 P 2:25).

http://www.gotquestions.org/Polski/Piotr-pierwszy-papiez.html

[Jacek]

Najpierw reklama firmy pogrzebowej, a teraz KrK.