Laestadianizm

[sebastian]

aestadianizm – religijny konserwatywny nurt odrodzeniowy z XIX w. w luteranizmie. Cechuje go silny wpływ pietyzmu i teologii braci morawskich.

Jest obecnie największym luterańskim ruchem odrodzeniowym w krajach skandynawskich[1] (Finlandia, Norwegia, Szwecja) oraz w Federacji Rosyjskiej, Kanadzie i USA. Mniejsze grupy istnieją w Afryce, Ameryce Południowej i Europie Środkowej; w wielu krajach świata prowadzona jest działalność misyjna. Ogólną liczbę wyznawców laestadianizmu ocenia się na 144.000 do 219.000 (z tego około 100.000 w Finlandii).

Nazwa "laestadianie" nie jest używana przez wyznawców tego nurtu; nazywają oni siebie po prostu "



Nazwa wyznania pochodzi od nazwiska szwedzkiego pastora i botanika Larsa Laestadiusa. W 1844, kiedy był duchownym Luterańskiego Kościoła Szwecji, spotkał Laponkę - Millę Clementsdotter z Föllinge (Jämtland). Należała ona do religijnego ruchu odrodzeniowego pod silnym wpływem pietyzmu oraz teologii braci morawskich. Opowiadała Laestadiusowi o swoich doświadczeniach duchowych i wkrótce doszedł on do wniosku, że wiara tej kobiety jest "prawdziwym i żywym chrześcijaństwem". Uznał, że znajduje się w "stanie łaski" i otrzymał od Boga przebaczenie grzechów. Zaczął głosić natchnione kazania i wkrótce przyciągnął rzesze zwolenników; ten ruch religijny szybko dotarł do Norwegii i Finlandii.

Laestadianie uważają, że są bezpośrednimi następcami przedreformacyjnych proto-protestantów: waldensów i lollardów oraz pierwotnego Kościoła Chrześcijańskiego. Marcin Luter, Jan Hus, John Wycliffe i Piotr Waldo są uznawani za duchowych poprzedników laestadianizmu.

Wewnątrz ruchu powstały różnice doktrynalne, które jeszcze w XIX w. doprowadziły do podziału na 19 nurtów, z których 15 istnieje do dziś. Cztery główne nurty skupiają 90% laestadian: :

laestadianizm konserwatywny (Laestadiański Kościół Luterański)
laestadianizm pierwotny (Staroapostolski Kościół Luterański w USA)
Rauhan Sana (Świat Pokoju) czyli Apostolski Luterański Kościół Ameryki w USA i Kanadzie)
Elämän Sana (Świat Życia) działa w ramach Luterańskiego Kościoła Finlandii i dał mu trzech biskupów.
Pozostałe nurty są nieliczne i często nieaktywne.


Wszystkie nurty laestadianizmu kładą nacisk na luterańską doktrynę "usprawiedliwienia przez wiarę" oraz rolę Łaski (Sola gratia). Odpuszczenie grzechów następuje "w imię Jezusa i Jego krwi". Organizują doroczne zjazdy (konserwatyści w lecie, a "pierwotni" na Boże Narodzenie w Gällivare i Lahti).

Laestadianie są bezwarunkowymi abstynentami, potępiają "nowoczesne idee", takie jak równouprawnienie, a współczesną technikę uważają za "bezużyteczną". Unikają rozrywek (sportu, telewizji, kina i teatru). Starają się kontrolować siebie wzajemnie; ci, którzy nie przestrzegają zaleceń grupy są napominani i w ostateczności wykluczani


Laestadianizm (kolor zielony) w Afryce w 2007.


Laestadianizm (kolor zielony) w Ameryce Północnej w 2007.


Laestadianizm (kolor zielony) w Europie w 2007.


Wspólnoty laestadiańskie w krajach europejskich w 2006 r.
aestadianizm – religijny konserwatywny nurt odrodzeniowy z XIX w. w luteranizmie. Cechuje go silny wpływ pietyzmu i teologii braci morawskich.

Jest obecnie największym luterańskim ruchem odrodzeniowym w krajach skandynawskich[1] (Finlandia, Norwegia, Szwecja) oraz w Federacji Rosyjskiej, Kanadzie i USA. Mniejsze grupy istnieją w Afryce, Ameryce Południowej i Europie Środkowej; w wielu krajach świata prowadzona jest działalność misyjna. Ogólną liczbę wyznawców laestadianizmu ocenia się na 144.000 do 219.000 (z tego około 100.000 w Finlandii).

Nazwa "laestadianie" nie jest używana przez wyznawców tego nurtu; nazywają oni siebie po prostu "Chrześcijanami"



Nazwa wyznania pochodzi od nazwiska szwedzkiego pastora i botanika Larsa Laestadiusa. W 1844, kiedy był duchownym Luterańskiego Kościoła Szwecji, spotkał Laponkę - Millę Clementsdotter z Föllinge (Jämtland). Należała ona do religijnego ruchu odrodzeniowego pod silnym wpływem pietyzmu oraz teologii braci morawskich. Opowiadała Laestadiusowi o swoich doświadczeniach duchowych i wkrótce doszedł on do wniosku, że wiara tej kobiety jest "prawdziwym i żywym chrześcijaństwem". Uznał, że znajduje się w "stanie łaski" i otrzymał od Boga przebaczenie grzechów. Zaczął głosić natchnione kazania i wkrótce przyciągnął rzesze zwolenników; ten ruch religijny szybko dotarł do Norwegii i Finlandii.

Laestadianie uważają, że są bezpośrednimi następcami przedreformacyjnych proto-protestantów: waldensów i lollardów oraz pierwotnego Kościoła Chrześcijańskiego. Marcin Luter, Jan Hus, John Wycliffe i Piotr Waldo są uznawani za duchowych poprzedników laestadianizmu.

Wewnątrz ruchu powstały różnice doktrynalne, które jeszcze w XIX w. doprowadziły do podziału na 19 nurtów, z których 15 istnieje do dziś. Cztery główne nurty skupiają 90% laestadian: :

laestadianizm konserwatywny (Laestadiański Kościół Luterański)
laestadianizm pierwotny (Staroapostolski Kościół Luterański w USA)
Rauhan Sana (Świat Pokoju) czyli Apostolski Luterański Kościół Ameryki w USA i Kanadzie)
Elämän Sana (Świat Życia) działa w ramach Luterańskiego Kościoła Finlandii i dał mu trzech biskupów.
Pozostałe nurty są nieliczne i często nieaktywne.

Doktryna[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie nurty laestadianizmu kładą nacisk na luterańską doktrynę "usprawiedliwienia przez wiarę" oraz rolę Łaski (Sola gratia). Odpuszczenie grzechów następuje "w imię Jezusa i Jego krwi". Organizują doroczne zjazdy (konserwatyści w lecie, a "pierwotni" na Boże Narodzenie w Gällivare i Lahti).

Laestadianie są bezwarunkowymi abstynentami, potępiają "nowoczesne idee", takie jak równouprawnienie, a współczesną technikę uważają za "bezużyteczną". Unikają rozrywek (sportu, telewizji, kina i teatru). Starają się kontrolować siebie wzajemnie; ci, którzy nie przestrzegają zaleceń grupy są napominani i w ostateczności wykluczani[2].


Laestadianizm (kolor zielony) w Afryce w 2007.


Laestadianizm (kolor zielony) w Ameryce Północnej w 2007.


Laestadianizm (kolor zielony) w Europie w 2007.


Wspólnoty laestadiańskie w krajach europejskich w 2006 r.

co myślicie o tym nurcie?

[Elżbieta]

co myślicie o tym nurcie?

Na to żeby myśleć, trzeba lepiej poznać, a kilka zdań, to za mało, żeby cokolwiek powiedzieć

[Jacek]

I znow widzimy pewien odlam luteranizmu ktory popadl w skrajnosc, dla mnie wrecz odstepstwo od luteranzimu, a stworzenie nowej sekty w lonie luteranzimu. Obecnie odnowa w duchu konserwatywnego i ortodoksyjnego staroluteranizmu w Szwecji i calej Skandynawii, jest kontynuwowana tylko i wylacznie prze Misje Provincji/ Missionsprovinsen/ i zadni nawiedzeni szalency, jak wspomniana grupa , przez Sebastiana, nie jest w stanie tego zaklocic. Juz jak czytam ze ta grupa odrzuca to to tamto, to blizej im do Adwentystow, czy Mormonow, jak do Luteran. Laestadianizm- to sekta, niemajaca juz nic wspolnego z luteranzimem. Ja odnosze sie do nich negatywnie, bo nie traktuje ich jak luteran.

[sebastian]

Witam jednak parę słów i można coś powiedzieć dzięki Jacku za komentarz zgadzam się z tobą pozdrawiam

[Jacek]

Ja bym chcial Sebastian, abys skupil sie na odbudowie ruchu staroluteranskiego w ortodoxyjnym wydaniu, i publikowaniu wiadomosci pod tym katem. Publikowanie tresci przesiaknietych zielonoswiatkowcami, i innymi sektami, juz dosc narobilo spustoszenia w kosciele luteranskim chociazby w Cieszynskim.

[sebastian]

Odpisałem ci na stronie o odnowie pozdrawiam

[Kubala95]

Witam Cię Sebastianie i mam na powitanie taką małą prośbę - czy mógłbyś jednak większą uwagę zwrócić na interpunkcję ? To nic osobistego, ale twoje posty bywają po prostu trochę nieczytelne. Sam miałem problem ze zrozumieniem jednego z nich. I jeszcze jedno: zamiast kopiować cały tekst z Wikipedii, mogłeś po prostu umieścić link do artykułu ;)

A teraz już na temat: niektóre praktyki tego wyznania zaprzeczają genezie nie tylko luteranizmu, ale i samego chrześcijaństwa. Unikanie nowych technologii czy odbieranie praw kobietom na kilometr śmierdzi sektą. Ta wzajemna kontrola praktyki wiary i donoszenie - to wręcz ohydne, zdaje się że podobną inwigilację prowadzą też Świadkowie Jehowy (ale nie chce skłamać).

[Jacek]

Czyli sie nie myliłem. Potwierdził to Kuba. Ja nie ukrywam ze jestem wrogiem tego chorego nowinkarstwa, ktore tylko moga szkodzic dogmatyce luteranskiej. Kuba- dobrze to okreslil jako wyodrebnienie sie sekciarstwa w łonie luteranizmu, tzn, wychodowanie żmiji na własnym łonie. Zadne wyznanie nie jest wolne od nawiedzonych psychopatów, ktorzy pod wpływem problemów psychicznych, oglaszają sie zbawcami chrzescijanstwa i naprawiaczami luteranizmu. Jestem zagorzałym przeciwnikiem wszelkiej odnowy w tzw. duchu swietym/ w tym wypadku pisze z małej litery- celowo/ albowiem kiedy ogladam takie spektakle teatralne chociażby na You Tube czy bezposrednio, ogarnia mnie wielkie przerażene. Oto grupa ludzi skupiona wokol swojego guru, wpada w amok, tak jak pod wplywem narkotykow czy alkoholu, powtarzajac mantre/poganska/ ponoc mowia rożnymi językami?????!!!!, wczesniej nie znajac ich ??? !!!! i ktos twierdzi ze to jest dzieło Ducha Swiętego ???- To jest bluznierstwo. Duch Swięty nie jest kelnerem, zeby przychodzić na kazde zawołanie opętanych ludzi. i jeszcze na dodatek tzw. flagowanie, ktore kojarzy sie raczej z kabaretem czy cyrkiem.

[sebastian]

Mam nadzieje że nie masz mnie za psychopatę i to nawiedzonego .A o odnowie napisz tak do synodu missuri.pozdrawiam

[sebastian]

Choć po części się z tobą zgodzę jeżeli chodzi o zielonych .Ale jak mówiłem kończę ten temat odnowy