Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies w celu zapewnienia Wam maksymalnej wygody przy korzystaniu z naszej strony. Korzystają z nich również firmy reklamowe. Jeżeli wyrażasz zgodę na zapisywanie informacji zawartych w cookies kliknij "Akceptuj", w przeciwnym wypadku wyłącz ciasteczka dla tej witryny w ustawieniach swojej przeglądarki. Akceptuj

Luteranizm a Pismo Święte

Dział przeznaczony w szczególności dla osób zainteresowanych Luteranizmem, które chcą uzyskać informacje w podstawowych kwestiach

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez winston » Cz paź 03, 2013 10:33

Elżbieta napisał(a):Pismo Święte należy czytać i rozważać w całości, a nie wyrywkowo

Dokładnie tak. Zresztą wspomniałem o tym wyżej. Ale ponieważ mamy te same teksty a jednak inne dogmaty, to interesuje mnie Wasza teologia w tym zakresie.


Elżbieta napisał(a): na podstawie wyrywkowych tekstów przekonują ci co chcą człowieka omamić i przeciągnąć na swoją stronę.

To do mnie? Bo chyba nie nazywasz Jakubowego usprawiedliwienia z uczynków, wyrywkowym tekstem? Wtedy musielibyśmy uznać Pawłowe usprawiedliwienie z wiary za równie wyrywkowe. Natomiast jeżeli nie umiesz mi odpowiedzieć na moje, jak sądzę, dość trudne pytanie, to przecież nic się nie dzieje. Spoko. Nie ma potrzeby przypisywać mi (po raz któryś z Twojej strony) złych intencji. Są tutaj ludzie tacy jak pastor Aleksander, Jonah, Jacek, Tomasz itd., którzy na pewno prędzej czy później pomogą mi w zrozumieniu tego zagadnienia (na to liczę :P). Już nie raz pokazali,że na teologii ewangelickiej to się znają. Nie mówię, że Ty się nie znasz, ale jesteś dość drażliwa i ciągle wietrzysz podstęp :wink:


Elżbieta napisał(a):Teraz muszę iść do pracy, ale wieczorem znajdę trochę wolnego czasu i Ci odpowiem coś więcej.

Ja mam wolne :D Czekam więc. Miłego dnia.
winston
 
Posty: 119
Dołączył(a): Cz gru 20, 2012 16:13
Lokalizacja: Cieszyn
wyznanie: rzymskokatolickie
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez septemberlicht » Cz paź 03, 2013 14:47

Z ciekawości przeczytałem dzisiaj List św. Jakuba danie będące przedmiotem sporu tkwi w takim oto konteście

"Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy /sama/ wiara zdoła go zbawić? (15) Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, (16) a ktoś z was powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta! - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? (17) Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. (18) Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. (19) Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. (20) Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? (21) Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? (22) Widzisz, że wiara współdziała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. (23) I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. (24) Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. (25) Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? (26) Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków." [Jk 2,14-26]

Teraz widać jasno jakie są relacje pomiędzy wiarą a uczynkami. Prymat wiary nad uczynkami jest jasny i w zasadzie w pełni pokrywa się - moim zdaniem - z tym co pisał wcześniej kubala95. Oraz z wieloma innymi fragmentami Pisma, gdzie mowa o prymacie wiary nad uczynkami. Podsumowując - żywa wiara rodzi dobre uczynki, ale one są tylko naturalnym skutkiem tego, co nas naprawdę zbawia. Bo uczynki same nie zbawiają, choć są owocami tego co zbawia, czyli wiary.

Słowem Elżbieta miała rację pisząc o konieczności rozpatrywania biblijnych fragmentów w szerszym kontekście.
septemberlicht
 
Posty: 271
Dołączył(a): Pn sty 28, 2013 11:27
wyznanie: na papierze wciąż KRK
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez Jonah » Cz paź 03, 2013 16:15

Na początku Jk 2: 14-26 postawiona jest kwestia relacji wiary i uczynków do usprawiedliwienia/zbawienia. Pojawia się pytanie retoryczne: „Czy wiara może zbawić?”. Można uwzględnić trzy sytuacje: usprawiedliwiają uczynki – powiedziałby żyd; usprawiedliwia wiara i uczynki – powiedziałby rzymski katolik (wiara nie wystarcza); usprawiedliwia sama wiara – powiedziałby protestant. Nowa ekonomia zbawienia odrzuca pierwszą odpowiedź. Czy zatem List Jakuba świadczy o niewystarczalności wiary do usprawiedliwienia? Myślę, że list ma kontekst polemiczny. Być może już wówczas pojawili się tacy (choćby w gminie korynckiej), którzy twierdzili, że skoro wierzą, to ich uczynki są już nieistotne (tacy byli i w czasie Reformacji, ale ich poglądy zostały odrzucone jako heretyckie, są i teraz). I tak będą zbawieni. Przeciwko takim antynomianom zdaje się kierować List Jakuba. Stąd pytanie: „Czy wiara może zbawić?”. Warto się przyjrzeć przykładowi Abrahama. Czy mógł być on usprawiedliwiony z uczynków? Przecież nie było jeszcze Tory. A Żyd, np. Paweł, gdy mówi o usprawiedliwieniu z uczynków ma na myśli przykazania Prawa. Abraham zaś nie żył jeszcze pod Prawem. Nie można zatem ofiarowania Izaaka ujmować w kategorii uczynku (nie ma tu zatem sprzeczności z Rz 4: 1-5). Chodzi raczej o to, że zawierzył on Bogu („uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za usprawiedliwienie”) i okazał proporcjonalne do tego zawierzenia posłuszeństwo. Jego wiara jest inna niż wiara demonów (i filozofów :D ), którą jest intelektualne przeświadczenie o istnieniu Boga. To dwa różne typy wiary. Tak więc do pytania „czy wiara może zbawić?” trzeba dodać jeszcze: jaka wiara? Fundamentem postępowania Abrahama pozostaje wiara rozumiana jako zawierzenie, czyli wiara, która pociąga za określony sposób życia i postępowania. Wiara taka jest źródłem, z którego wypływa uczynek. Relacja wiary i uczynków jest jak relacja „ducha” do „ciała”. Bez „ducha” „ciało” jest martwe. Gdyby uczynku nie było, skąd wiedzielibyśmy, że jest jakieś źródło? Tak jak drzewo poznaje się po owocach, tak wiarę rozpoznaje się w uczynkach. Jedynie w tym sensie można powiedzieć, że wiara nie wystarcza. Jeśli ktoś twierdzi, że wierzy a uczynki jego są niegodziwe, to znaczy, iż zwyczajnie okłamuje innych lub siebie. Uczynków nie można zatem oderwać od wiary. Takie oddzielenie jest błędem. Uczynki są bowiem spełnieniem wiary. Inaczej można rzec, że uczynki są wiarą w działaniu. Musimy o tym pamiętać, gdy czytamy, że Abraham „został usprawiedliwiony z uczynków”. Skoro tak się uzgodni Pawła z Jakubem, trudno kwestionować reformacyjne sola fide :wink: .
Jonah
 
Posty: 746
Dołączył(a): So mar 03, 2012 01:09
wyznanie: chrześcijanin (KE-A)
dyplomy: 1
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez winston » Cz paź 03, 2013 18:36

No właśnie o wyjaśnienie tych relacji mi chodziło:) Dziękuję Wszystkim za odpowiedź.
winston
 
Posty: 119
Dołączył(a): Cz gru 20, 2012 16:13
Lokalizacja: Cieszyn
wyznanie: rzymskokatolickie
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez Elżbieta » Cz paź 03, 2013 18:52

To już nie chcesz dalszego rozwijania tematu ? Mam trochę materiałów, ale napisanie tego wszystkiego zajmie mi trochę czasu i chyba nie będę gotowa wcześniej niż jutro rano - bardzo dużo do pisania :D.

Więc jeżeli chcesz więcej, to napisz, a przygotuję Ci to co mam :D
Avatar użytkownika
Elżbieta
Moderator
 
Posty: 3699
Obrazki: 46
Dołączył(a): N mar 21, 2010 00:27
Lokalizacja: Legnica
wyznanie: ewangelicko-augsburskie
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez winston » Cz paź 03, 2013 19:13

Chętnie, chętnie :) Będę zobowiązany. Wiedzy nigdy dosyć :wink:
winston
 
Posty: 119
Dołączył(a): Cz gru 20, 2012 16:13
Lokalizacja: Cieszyn
wyznanie: rzymskokatolickie
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez Elżbieta » Cz paź 03, 2013 19:25

no to się wezmę do pisania :D
Avatar użytkownika
Elżbieta
Moderator
 
Posty: 3699
Obrazki: 46
Dołączył(a): N mar 21, 2010 00:27
Lokalizacja: Legnica
wyznanie: ewangelicko-augsburskie
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez Grzegorz » So paź 05, 2013 19:35

Św. Jakub pisał o usprawiedliwiającym działaniu uczynków w kontekście grzechu zaniedbania. Chrześcijanin jest zobowiązany do pomocy bliźniemu, jeśli wie, że komuś dzieje się krzywda. W tym sensie uczynki są zbawienne, dlatego że brak uczynków byłby grzechem.

Wiara, o której pisze św. Jakub nie jest dokładnie tym samym, co wiara w nauczaniu św. Pawła. Jakub mówi o wierze głównie w znaczeniu poglądów i dlatego podkreśla, że same poglądy to za mało. Paweł z kolei ujmuje wiarę szerzej, jako postawę życiową, wyrażającą się w zaufaniu Bogu. Gdybyśmy przyjęli, że obaj użyli słowa wiara w ściśle jednakowym znaczeniu, to faktycznie byłaby między ich nauczaniem sprzeczność.

Poza tym, brak dobrych uczynków wskazuje na martwą wiarę albo jej brak, ale o tym już inni pisali.
Avatar użytkownika
Grzegorz
 
Posty: 1120
Dołączył(a): Śr wrz 11, 2013 20:48
Lokalizacja: Warszawa
wyznanie: KEA
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez Elżbieta » So paź 05, 2013 20:38

Zacznijmy od tego, że wiara wymusza uczynki, a jeżeli nie ma uczynków, to i wiary również, bo uczynki są owocem wiary.
Avatar użytkownika
Elżbieta
Moderator
 
Posty: 3699
Obrazki: 46
Dołączył(a): N mar 21, 2010 00:27
Lokalizacja: Legnica
wyznanie: ewangelicko-augsburskie
  

Re: Luteranizm a Pismo Święte

Postprzez Elżbieta » Cz paź 10, 2013 08:18

Wklejam co znalazłam:
List Jakuba jest pierwszym z grupy tak zwanych "listów powszechnych". Należą do tej grupy także Listy Piotra, Jana i Judy. Listy te nie są adresowane do konkretnej osoby, czy wspólnoty, lecz do całego Kościoła; mają charakter ogólny, powszechny.

Autor

Ustalenie autorstwa listu przysparza spore kłopoty. Wiemy, że autorem Listu jest Jakub, ale nie możemy być pewni, o którego Jakuba chodzi. Z kart Nowego Testamentu znamy bowiem co najmniej trzech mężczyzn o tym imieniu i potencjalnie każdy z nich mógłby być uznany za autora Listu. Najbardziej znany nam z opisu ewangelicznego Jakub, to apostoł Jezusa, brat Jana. Jakub i Jan zwani byli "synami gromu", a ich ojcem był Zebedeusz. Jakub, Jan i Piotr byli z Jezusem na Górze Przemienienia. Tego Jakuba określa się mianem "Jakuba Starszego". Został on zgładzony przez Heroda w tym samym czasie, w którym uwięziono apostoła Piotra. Wiemy o tym z relacji Dziejów Apostolskich ( Dz. Ap. 12, 1 - 2 ). Jakub Starszy był więc pierwszym z apostołów - męczenników. Został ścięty już w 44 r. n.e. Część biblistów jemu przypisuje autorstwo Listu Jakuba, ale wydaje się, że jego męczeńska śmierć nastąpiła zbyt wcześnie, by mógł napisać ten List.

Inny Jakub, zwany "Jakubem Młodszym", także należał do dwunastu najbliższych uczniów Jezusa. Był on synem Alfeusza. Najprawdopodobniej był bratem Lewiego, czyli Mateusza, autora pierwszej Ewangelii, gdyż jego ojciec także nosił imię Alfeusz. Poza tym o Jakubie Młodszym niczego więcej nie wiemy. Nie wydaje się prawdopodobne, by on był autorem Listu Jakuba.

Trzeci Jakub, którego niemal cała tradycja uważa za autora Listu, to Jakub zwany "Bratem Pańskim". Mateusz w 13 rozdziale swej Ewangelii pisze o Jezusie, który przybył do Nazaretu: "A przyszedłszy w swoje ojczyste strony, nauczał w synagodze ich, tak iż się bardzo zdumiewali i mówili: Skąd ma tę mądrość i te cudowne moce? Czyż nie jest to syn cieśli? Czyż matce jego nie jest na imię Maria, a braciom jego Jakub, Józef, Szymon i Juda?" (Mat. 13, 54 - 55). W czasie publicznej działalności Jezusa jego bracia nie rozumieli go. W Ewangelii Jana czytamy: "nawet bracia jego nie wierzyli w niego" ( Jan 7, 5 ). Jednak Jakub zostal pózniej przelozonym pierwszej wspólnoty chrzescijanskiej w Jerozolimie. Jak do tego doszlo? Tego nigdy sie nie dowiemy. Z pewnoscia jednak pewien slad, wskazujacy na okolicznosci, w jakich nastapila wielka zmiana w zyciu Jakuba znajduje sie w slowach ap. Pawla, który, wymieniajac w I Liscie do Koryntian kolejne objawienia sie Zmartwychwstalego Chrystusa pisze: "Potem ukazal sie Jakubowi" ( I Kor. 15, 7 ). Nie wiemy, jaki przebieg mialo spotkanie Jakuba ze zmartwychwstalym Jezusem. Ale wiemy, jakie byly efekty tego spotkania. Jakub został przełożonym pierwotnego Kościoła w Jerozolimie. Relacja księgi Dziejów Apostolskich nie pozostawia co do tego żadnych wątpliwości. To Jakuba Piotr zawiadomił o swoim wyjściu z więzienia ( Dz. Ap. 12, 17 ). Jakub przewodniczył naradzie w Jerozolimie, kiedy wyrażono zgodę na wejście nawróconych pogan do Kościoła chrześcijańskiego ( Dz. Ap. 15 ). To z Jakubem i Piotrem spotkał się ap. Paweł w czasie swojej pierwszej wizyty w Jerozolimie. Z Jakubem, Piotrem i Janem uzgadniał zakres swojej pracy. W Liście do Galacjan Paweł napisał: "Gdy poznali okazaną mi łaskę, Jakub, Piotr i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty" (Gal. 2, 9 ). Z tych relacji wyraźnie wynika, że Jakub był przełożonym pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie.

Jakub zginął śmiercią męczeńską w 62 r. n.e. Doprowadził do tego arcykapłan Annasz, który wykorzystał fakt, że zmarł prokurator Palestyny Festus, a jego następca Albinus jeszcze nie dotarł do Jerozolimy. Wiemy o tym z relacji żydowskiego historyka Józefa Flawiusza, który tak pisze w kronice, zatytułowanej "Dawne dzieje Izraela":

"Annasz (. . .) sądząc, że nadarzyła się dogodna sposobność, ponieważ zmarł Festus, a Albinus był jeszcze w drodze, zwołał Sanhendryn i stawił przed sądem Jakuba, brata Jezusa zwanego Chrystusem oraz kilku innych. Oskarżył ich o naruszenie Prawa i skazał na ukamienowanie". Wydarzenie to opisał także inny historyk, Hegesippus, a jego relację przekazał Euzebiusz, w dziele "Historia Kościoła". Czytamy tam między innymi, że gdy kamienowano Jakuba, modlił się on "Błagam Cię, Panie Boże i Ojcze, przebacz im, gdyż nie wiedzą co czynią." A przedtem, zaprowadzony przez uczonych w Piśmie na krużganek świątyni, zapytany: "Powiedz nam, kim jest ten Jezus?", odpowiedział: "Dlaczego pytacie mnie o Syna Człowieczego? Siedzi On w niebiesiech, po prawicy wielkiej Mocy, skąd przyjdzie na obłokach niebiańskich". Jakub został więc męczennikiem, wiernym sługą Jezusa, wyznającym Go jako Pana do ostatnich chwil swego życia.

Czas powstania Listu

Skoro Jakub zginął śmiercią męczeńską w 62 r. n.e. jego list datować należy z pewnością przed tym terminem. Przypuszcza się nawet, na podstawie analizy treści i formy Listu, że mógł on powstać bardzo wcześnie, jeszcze przed soborem w Jerozolimie, a więc przed 49 r. n.e. Jest to więc jedno z najwcześniejszych, jeśli nie najstarsze pismo kanonu Nowego Testamentu. Najwcześniejszy list ap. Pawła, I List do Tesaloniczan został napisany znacznie później, ok. 52 - 56 r. n. e.

Poselstwo Listu

Treść Listu Jakuba porównywana jest często z nauką Listów apostoła Pawła. Wielu krytyków wskazuje na rzekome sprzeczności występujące pomiędzy nauką Pawła a Jakuba. Przy uważnej lekturze można jednak dostrzec, że Jakub nie naucza inaczej, niż Paweł. Kładzie jedynie inaczej akcenty, nauczając na temat wiary i uczynków. Centralnym tematem Listu Jakuba jest wiara , podobnie jak w listach Pawła. Jakub jednak kładzie główny akcent na skutki, efekty wiary. Mówi o dobrych czynach, jako o wyniku wiary, owocu usprawiedliwienia.

W nauczaniu Pawła występują dwa aspekty usprawiedliwienia z wiary. Apostoł naucza o wierze, jako korzeniu zbawienia oraz o dobrych uczynkach, jako owocu zbawienia. Innymi słowy: wiara jest czymś, co przynosi zbawienie, a dobre czyny czymś, co potwierdza zbawienie. Wiara jest warunkiem, a uczynki skutkiem zbawienia.

Najpełniej formułuje Paweł te dwa aspekty zbawienia w Liście do Efezjan, gdzie znajdujemy takie jego słowa: "Łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar, nie z uczynków, aby się kto nie chlubił" (Efez. 2, 8 - 9). Jest to stwierdzenie podkreślające prawdę, że usprawiedliwieni jesteśmy jedynie dzięki wierze, że nikt z nas nie jest sobie w stanie zasłużyć na zbawienie. Ale apostoł Paweł zaraz dodaje: "...jesteśmy stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili" ( Efez. 2, 10 ). I tu jest mowa o efektach, o skutkach zbawienia. Kto uzyskuje zbawienie jako dar, dzięki wierze, będzie czynił dobro, będzie "chodził w dobrych uczynkach", jak pisze Paweł. Prawdziwa wiara, przynosząca zbawienie, będzie owocowała dobrymi uczynkami.

I tę właśnie prawdę podkreśla w swoim liście ap. Jakub. Jeśli wiara nie rodzi dobrych czynów, nie jest to prawdziwa, przynosząca zbawienie wiara.

Ta nauka pochodzi od samego Jezusa, który mówił: "Po owocach poznacie ich". Apostoł Paweł napisał Koryntianom: "choćbym miał pełnię wiary, tak, żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym." Apostoł Jakub pisze: "Wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie" ( 2, 17 ). Tę wypowiedź Jakuba możemy uznać za kluczowe stwierdzenie jego listu. Myśl ta jest sformułowana w Liście Jakuba jeszcze inaczej. W pierwszym rozdziale, w 22 wierszu czytamy: "Bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie."

List Jakuba ma więc charakter praktyczny, moralny. Jakub pisze o etyce chrześcijańskiej, nie o chrześcijańskiej doktrynie. Podkreśla tę prawdę, że człowiek usprawiedliwiony z wiary, zbawiony dzięki łasce Bożej, powinien w czynach, w życiu na codzień potwierdzać swą wiarę czynieniem dobra, okazywaniem miłości.

Jakub, brat Pański, był takim właśnie człowiekiem: prawym, cieszącym się wielkim szacunkiem i poważaniem. Dlatego nazywano go Sprawiedliwym. Tradycja mówi, że nadano mu także inny przydomek: "Kolano Wielbłąda".Tak dużo czasu przeznaczał na modlitwę, że skóra na jego kolanach była zrogowaciała, jak u dromadera.

List Jakuba zawiera tak wiele cennych nauk o praktycznej naturze, że porównuje się go często zarówno z ewangelicznym Kazaniem na Górze, jak i z Księgą Przysłów, Księgą Przypowieści Salomona. Apostoł Jakub omawia chrześcijańską postawę wobec różnych doświadczeń i pokus, podkreśla wagę dobrych uczynków, płynących z wiary, przede wszystkim uczynków miłości bliźniego, występuje przeciw kłótliwości, plotkarstwu, chciwości, przywiązaniu do świata i przeciwko uciskowi ubogich. Jest więc List Jakuba jednym wielkim wezwaniem, skierowanym do chrześcijan, by prowadzili życie godne wyznawanej przez siebie wiary, prawe, uczciwe, mądre, aktywne, słowem życie godne uczniów Jezusa Chrystusa.

Ze swojej strony dodam to czego się wczoraj dowiedziałam :
otóż autorstwo i czas powstania listu są tak bardzo niepewne, że mógł on równie dobrze powstać długo przed Jezusem. Odniesienie do osoby Jezusa w całym liście jest zaledwie dwukrotne i uważa się, że te fragmenty zostały dodane później:
na samym wstępie pierwszego rozdziału:
(1) Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwanaście pokoleń, które żyją w rozproszeniu.
i na samym wstępie drugiego rozdziału :
(1) Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały.
.
Gdyby się wykreśliło te pierwsze wersety reszta tekstu nie zmieniła by sensu.

Dlatego tego Listu nie można brać w oderwaniu od całości Pisma Świętego, bo wyjdą nam rzeczy co najmniej dziwne.
Avatar użytkownika
Elżbieta
Moderator
 
Posty: 3699
Obrazki: 46
Dołączył(a): N mar 21, 2010 00:27
Lokalizacja: Legnica
wyznanie: ewangelicko-augsburskie
  

Poprzednia stronaNastępna strona

Powrót do Różne pytania

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 10 gości

cron