Klasztor Luterański

[Jacek]

Niema luteranskiej idei klasztornej. Idea jest jedna i wspolna dla wszystkich klasztorow na calym swiecie bez wzgledu na wyznanie, zycie w okreslonej regule. Zgadzam sie z tym, czasami zeby wmocnic swoja wiare, jest wielka potrzeba przebywania w klasztorze w tym wypadku luteranskim. W Szwecji bardzo duzo ludzi zagubionych w wierze, czasami niewierzacych w klasztorze odnajduje sens zycia, i wiare. Niestety w Polsce procz zanikajacej zenskiej wspolnoty zakonnej Ebben-Ezer, niema klasztoru luteranskiego,a szkoda.

[nephalion]

Zastanawiało mnie, jak radzą sobie z ogólną przeciwnością luterańskiego poglądu na życie chrześcijańskie do zamkniętego życia. Ja osobiście uważam, że takie miejsca są potrzebne i na pewno wiele można się tam nauczyć i poznać. Czy to nie Bonhoeffer postulował za luterańskimi klasztorami ? Z jednej strony "chrześcijanin nie żyje sam w sobie lecz w Chrystusie i bliźnim" a z drugiej strony takie miejsca właśnie służą i Chrystusowi i bliźniemu.

[Jonah]

Z tego co się orientuję, Luter zniósł śluby zakonne, czyli w klasztorach luterańskich nie składa się chyba ślubów wieczystych. To je odróżnia od klasztorów rzymskokatolickich i prawosławnych.

Oczywiście, z punktu widzenia protestantyzmu można mieć wątpliwości, co do idei klasztornej, o ile zakłada się, że w klasztorach żyją jacyś superchrześcijanie, a w średniowieczu przecież uważano stan zakonny za wyższy od świeckiego, oraz, że składając śluby zakonne i przestrzegając reguły (to nakładanie zbędnych ciężarów) można zasłużyć sobie na zbawienie, co jest sprzeczne z sola fide.
Wszystkich ewangelików obozuje ta sama etyka, nie ma lepszych, tych, co to przestrzegają "rad ewangelicznych", i gorszych, tych, co to ich przestrzegać nie muszą.

To, co pozostaje to idea życia wspólnego oddanego modlitwie i liturgii. Co do tego chrześcijanie są wolni. Mogą zrobić zrzutkę. Kupić sobie chatę, zamieszkać razem, wspólnie się modlić, odprawiać liturgię godzin i Wieczerzę Pańską (jak mają księdza). Mogą nawet przyjąć sobie jakąś regułę, ale nie może być ona traktowana w kategoriach "uczynku", tylko pewnych zasad regulujących życie wspólnotowe.

[Jacek]

Jonah- piszesz bzdury. Co to znaczy z punktu widzenia luteranizmu ? .Co niektorzy luteranizm obdarli pomalu z czci i wiary. Skoro tak piszesz to dlaczego nawet Kalwinizm nie mowiac o Anglikanizmie i Luteranizmie powraca do idei klasztorow. Luter nic nie zniosl ani nie zabronil zycia w regule zakonnej. Oczywiescie czlowiek moze byc zbawiony, bez potrzeby zycia w regule zakonnej, mowi o tym nawet doktryna rzymsko-katolicka, ale sa osoby ktore chca swoje zycie poswiecic idea chrzescijanstwa, zyjac wg/reguly zakonnej. Slynny brat Roger bedac wyznania reformowanego/Kalwinista/ zalozyl wspolnote z Taize. Moga byc sluby wieczyste jak i okresowe, nikt nikogo nie zmusza do zycia zakonnego. To co nie szkodzi idei chrzescijanstwa nie jest zabronione. I przestancie co niektorzy wkladac w usta Ks.Dr. Lutra swoje zapatrywania na zycie, i klepac bzdurne poglady bo tylko wprowadzacie zamet na tej stronie. jak wspomnialem w przypadku Szwecji sporo osob wraca na lono kosciola luteranskiego i wiary, wiec majac zielone pojecie o tych sprawach, zajmij sie innymi sprawami a nie wyglaszaj swojej iedologii ina forum.

[Jonah]

"W piśmie De votis monasticis z listopada 1521 roku napisanym na kanwie konfliktu z radykalnym Karlstadtem ks. Marcin Luter napisał, że śluby zakonne są nieważne, ponieważ są niezgodne z Ewangelią. Luter sprzeciwił się tym samym poglądowi, jakoby stan zakonny był ideałem życia chrześcijańskiego, poprzez które człowiek może sobie zasłużyć na swoje zbawienie".

"W 1522 roku kapituła klasztoru augustianów w Wittenberdze, do której należał Luter, stwierdziła, że śluby zakonne są nieważne, powołując się na regula prima, czyli Pismo Święte, które nie mówi nic o instytucji ślubów zakonnych".

cytuję za:
http://www.ekumenizm.pl/content/article ... 905656.htm

I jeszcze cytat z książki ks. M. Uglorza o Marcinie Lutrze:
"Reformacja zachwiała średniowiecznym poglądem na wartość życia zakonnego. Życie w klasztorze, polegające na postach i umartwianiu ciała, uważano za lepszą i doskonalszą drogę, po której winien kroczyć chrześcijanin, jeśli pragnie swego zbawienia. Zakonnik mógł szybciej zasłużyć sobie na niebo. Reformacyjne zwiastowanie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia z łaski Bożej dzięki zasłudze Jezusa Chrystusa, podważyło ten średniowieczny ideał".

Toż nic innego nie napisałem.

Warto Jacku uzupełnić wiedzę z historii Kościoła

Ta natomiast: "wiec majac zielone pojecie o tych sprawach, zajmij sie innymi sprawami a nie wyglaszaj swojej iedologii ina forum", cokolwiek niegramatyczna wypowiedź, pozwala zapytywać, czy aby autor takich wypowiedzi jest dobrze wychowany.

Skrajnie prawicowi skinheadzi wydają mi się równie groźni co lewaccy libertyni. W równym bowiem stopniu chcą upolityczniać Ewangelię, która upolityczniana być nie powinna.

[Kazimierz]

Nie kłóćcie się kochani.


To ja jestem zielony w tych sprawach ale wiem że niekiedy człowiek potrzebuje miejsca odosobnienia na jakiś krótki czas ,by znależć swoją drogę do Boga.I klasztor do tego się wspaniale nadaje.Pozwala wyciszyć się,odizolować od tego świata i posłuchać co Bóg ma mu do powiedzenia.

I tylko tak chciałbym rozumieć ideę klasztoru luterańskiego.Oczywiście śluby tu nie wchodzą w rachubę.

[Tomasz]

Nie rozumiem sensu sporu toczonego tutaj pomiędzy Jackiem i Jonahem.

Jonahu - masz świętą rację co do stanowiska ks. dr. Lutra w kwestii zakonów. Masz rację, że luteranizm początkowo odrzucił tą formę pobożności. Jednak od pewnego czasu można zaobserwować w ewangelicyzmie pewną "tęsknotę" i odradzanie się idei zakonów. Nie jest to dokładne kopiowanie zakonów rzymsko-katolickich i takiego rozumienia życia zakonnego. Nie mniej ma to miejsce.
Zamiast obrzucać się nawzajem zarzutami o "pisaniu bzdur" i "braku wiedzy" sugeruje więcej spokoju, zrozumienia i zagłębienia tematu.
Jesteśmy różni i każdy z nas potrzebuje innej formy duchowości. Są wśród nas tacy, dla których życie we wspólnocie zakonnej jest tym, czego szukają. Nie można im tego odmawiać.

[Jacek]

Pytam sie jeszcze raz- czy tlumic rewolte chlopstwa za pomoca krwawej rozprawy ? np. z Anabaptystami ? w koncu tak chcial Ks.dr. Luter. Wiec nie powolujmy sie w 100 % na Jego owczesne poglady.

[Jonah]

Nie rozumiem sensu sporu toczonego tutaj pomiędzy Jackiem i Jonahem.


Jesteśmy różni i każdy z nas potrzebuje innej formy duchowości. Są wśród nas tacy, dla których życie we wspólnocie zakonnej jest tym, czego szukają. Nie można im tego odmawiać.

Toż właśnie to napisałem: "To, co pozostaje to idea życia wspólnego oddanego modlitwie i liturgii. Co do tego chrześcijanie są wolni". Gdzie tu odmawianie komuś czegoś?

Natomiast wraz z M. Lutrem mówię: nie dla ślubów zakonnych traktowanych jako "uczynek", bo to dodaje ludzkie działanie do wiary, która jedyna usprawiedliwia. A tak w średniowieczu rozumiano życie monastyczne.

Zresztą życie monastyczne budziło wątpliwości już w starożytnym Kościele, by wspomnieć uznawanego za prekursora protestantyzmu, Wigilancjusza. Wraz z nim jestem przeciwnikiem finansowania bogatych mnichów kosztem ludzi ubogich. Chcą żyć wspólnie, niechaj zarobią na siebie sami. Wspomożenie jednego ubogiego jest więcej warte niż sto lat mnisich modłów. Dlatego znów wraz z M. Lutrem mówię: nie egoistyczna "duchowość" klauzurowa, która, moim skromnym zdaniem, wywodzi się z ducha neoplatonizmu i gnostycyzmu a nie chrześcijaństwa, ale wspólnota zakonna oddana diakonii.

[Tomasz]

Natomiast wraz z M. Lutrem mówię: nie dla ślubów zakonnych traktowanych jako "uczynek", bo to dodaje ludzkie działanie do wiary, która jedyna usprawiedliwia. A tak w średniowieczu rozumiano życie monastyczne.

Pełna zgoda. Nikt tutaj nie traktuje życia zakonnego w kategorii "uczynkowości".