Zbawcza wiara

[Paweł]

Wysłany: Czw Lut 18, 2010 20:45 Temat postu: Zbawcza wiara

Zbawienie dzięki wierze to fundament Lutrowej nauki. Mueller w swojej Dogmatyce trafnie sformuował czym zbawcza wiara nie jest:
- nie jest ogólną wiarą w istnienie Boga, czy też Prawo Boże
- nie jest jedynie wiedzą o podstawowych prawdach Ewangelii ani jedynie ich uznaniem

[wątki przeniesione]

Wysłany: Czw Lut 18, 2010 23:25 Temat postu:

Ja pojmuję wiarę w sensie relacji pozytywnej, wzajemnej. Taka definicja pozwala mi powiedzieć: nie ma relacji=potępienie, jest relacja=zbawienie.

Przez relację rozumiem więź wytworzoną pomiędzy dwoma osobami spełniającą pewne kryteria.

[Paweł]

Wysłany: Pią Lut 19, 2010 06:41 Temat postu:

Relacja z Bogiem to podstawa wiary. Taka wiara zachęca nas do modlitwy, rozważania Słowa Bożego, uczestniczenia w Nabożeństwach i przyjmowania Sakramentów. Jednak żeby być zbawinym potrzeba jak pisze Luter:" powinieneś stale pokładać ufność w tym że Chrystus wydał samego siebie także za Twoje grzechy i że jesteś jednym z tych, za których wydał On samego siebie. Ta wiara usprawiedliwia Cię i sprawi, że Chrystus będzie w tobie mieszkać, żyć i rządzić."

[tom]

Na jednym z portali, związanym z tradycjonalistami katolickimi, znalazłem taki opis wiary protestantów:
"Protestantyzm natomiast przeprowadził prawdziwy przewrót kopernikański: dla Lutra akt wiary to nie akt poznania ani rozumu (rozum jest całkowicie ślepy w dziedzinie religii, a Kościół Katolicki błądzi zbytnio mu ufając), ale zwykły akt uczuciowy lub emocjonalny; nie przylgnięcie do wszystkich prawd objawionych (wiara dogmatyczna), ale zwykłe poczucie duchowego komfortu, ufność, że nasze grzechy są wybaczone, a my sami zbawieni (wiara ufna). Luterański przewrót kopernikański został ujęty w ramy systemu filozoficznego przez kantyzm, który deprecjonuje rozum (agnostycyzm), a żeby oprzeć na czymś religię, odwołuje się do woli czyli "rozumu praktycznego".
Tak katolicy postrzegają protestantów albo raczej tak przedstawiają nas, zupełnie nieprawdziwie. Gdy czytam: "akt uczuciowy", "nie przylgnięcie do prawd objawionych" "poczucie duchowego komfortu" - to a propos wiary ufnej - pytam: czy im zależy zależy na prawdzie czy też wszystko jest tylko zwykłą walką ideologiczną gdzie liczą się byle argumenty?

[Elżbieta]

piszą tak, bo nie mają o nas pojęcia, a tylko im się wydaje, że mają

[Jacek]

Tak-Oni maja lekarstwo na wszystko i na wszystkim sie znaja. To skoro wiedza lepiej, to dlaczego tylu ostatnio w Polsce ksiezy intelektualistow katolickich, opuscilo ich szeregi. Niestety Rzymski -katolicyzm za najwyzszy cel stawia wobec wyznawcow bezwgledne posluszenstwo wobec Papieza, sprawy dogmatyczne ida w drugim szeregu.

[Wędrowiec]

Kasa się liczy

Z resztą już gdzieś wspomniałem, że wielu katolików gdy słyszy słowo Protestant, utożsamia je ze Świadkami Jehowy

Osobiście bardzo ubolewam nad coraz to niższym poziomem duchowieństwa Kościoła katolickiego. Ilość to nie zawsze jakość. Do tego wszechobecna myśl przewodnia, że oni są najważniejsi i takie tam... Ehh.. przykro się robi.

[varpho]

Osobiście bardzo ubolewam nad coraz to niższym poziomem duchowieństwa Kościoła katolickiego. Ilość to nie zawsze jakość.

no... kiedyś w TV był wywiad z jakimś księdzem katolickim i mocno podkreślano to, że jest on magistrem teologii. i mnie to strasznie zdziwiło, po co oni to podkreślają... dopiero po chwili sobie uświadomiłem, że w Kościele rzymskokatolickim można być księdzem bez wykształcenia teologicznego na poziomie magistra...

[Wędrowiec]

Tytułomania niestety wdziera się do każdej dziedziny życia.

[Tomasz]

dopiero po chwili sobie uświadomiłem, że w Kościele rzymskokatolickim można być księdzem bez wykształcenia teologicznego na poziomie magistra

Masz pewność, że tak jest ? Zawsze myślałem, że katolicki ksiądz musi mieć ukończone studia teologicznie z tyt. magistra. Ale oczywiście mogę się mylić.

Tytułomania niestety wdziera się do każdej dziedziny życia.

Powiem Wam pewną historię z bardzo, bardzo dawnych lat. Mogłem mieć może 9 - 10 lat i pamiętam jak w parafii pojawił się nowy ksiądz, który również rozpoczął z nami naukę religii (jak chyba wszyscy wiedzą - jestem konwertytą - zatem dotyczy to oczywiście KRK). Ksiądz ów na pierwszej lekcji przedstawił się i zaznaczył, iż on nie jest takim zwykłym księdzem - tylko "księdzem doktorem" i tak kazał się do siebie zwracać. Nie można było powiedzieć do niego "proszę księdza" - tylko "proszę księdza doktora"
Dziesięcioletnim dzieciom "doktor" kojarzy się raczej z lekarzem, gdyż tytuły naukowe są dla nich po prostu niezrozumiałe. Wszyscy zatem zastanawiali się - czy ten ksiądz jest lekarzem