Napisane na potrzeby grupy "Staroluteranie" na facebooku
Staroluterański Dekalog
1.Podstawą wiary dla staroluteran jest nauka Pisma Świętego (które jest natchnionym Słowem Bożym) i jej wykład zawarty w Księgach Symbolicznych i 3 wyznaniach starożytnego Kościoła.
2.W naszym spojrzeniu na człowieka musi dominować nauka, że każdy z nas będąc grzesznym człowiekiem, powołany jest do usprawiedliwienia z łaski przez wiarę.
3.Widząc w każdym grzesznym człowieku dziecko Boże, odrzucamy grzech, według zasady: Kościół jest dla wszystkich, ale nie dla wszystkiego. Przeciwstawiamy się więc uznaniu przez Kościoły poszczególnych potępionych przez Biblię zachowań – takich jak np. praktyki homoseksualne, ale także pijaństwo, rozpusta, jednocześnie zachowując szacunek do ludzi, którzy także są dziećmi Bożymi i za których także Chrystus umarł.
4.Pragniemy odrzucić zarówno suchą ortodoksję będącą pozbawionym praktycznego odniesienia systematyzacją wiarą, jak też i neo-pietyzm odrzucający wartość nauki Kościoła i jego istotę opierającą się na zwiastowaniu Słowa i sprawowaniu sakramentów.
5.Pragniemy jednak nawiązać do pierwotnego, luterańskiego pietyzmu, który był wołaniem o Kościół żywy i świadomy. Ta żywa i świadoma wiara powinna odbywać się zarówno poprzez lekturę Pisma Świętego i przyjmowanie daru łaski w Wieczerzy Pańskiej, jak też i przez służbę miłości względem bliźniego, a więc szeroko rozumianą diakonię.
6.Jako staroluteranie powinniśmy szanować Kościół do którego należymy tak długo jak pozostaje on kościołem luterańskim. Powinniśmy modlić się o władze, o naszych duszpasterzy, angażować się w życie zboru i Kościoła. Pogłębiać swoją wiarę, swoją wiedzę po to aby przyniosło to pożytek Kościołowi.
7.Dziedzictwo liturgiczne luteranizmu przyjmujemy jako szerokie i różnorodne. Zarówno w wymiarze porządku liturgicznego jak i używanych szat, uznając za pełnoprawne szaty używane od XVI wieku, przez okres racjonalizmu, aż do XX-wiecznego przebudzenia liturgicznego. Opowiadamy się jednak zdecydowanie za Wieczerzą Pańską podczas każdego niedzielnego nabożeństwa.
8.Zgodnie z Pismem Świętym uważamy, że ustanowiona – ordynowana służba Słowa Bożego powinna być sprawowana tylko przez mężczyzn. Kościół jednak powinien opierać się na współpracy mężczyzn i kobiet, dlatego ważna jest służba kobiet chociażby na polu katechetycznym, diakonijnym jak też i we władzach parafii czy Kościoła.
9.Pragniemy być społecznością wiary, wzajemnie się budować i składać dobre świadectwo. Nie możemy przeto tolerować fundamentalizmu, który nie liczy się z przykazaniem miłości bliźniego.
10.Pragniemy także nie mieszać tego co ludzkie, z nauką Chrystusa przekazaną nam przez Apostołów. Odrzucamy więc politycznie inspirowaną teologię, jak też i narzucanie innym określonej wizji politycznej, skupiając się na tym co dla nas chrześcijan najważniejsze, a więc na zbawieniu i zwiastowaniu Ewangelii.