Wieczerza Pańska - samemu

[Jacek]

Ja jako Starolutheranin wchodzac do kosciola zawsze lekko klekam i sie zegnam znakiem krzyza. To po Starolutheransku.

[Wędrowiec]

Bardzo ciekawa kwestia odnośnie klękania i znaku krzyża po wejściu do świątyni.
Osobiście jestem zdanie tak jak Kuba, tzn. owe gesty nawet jeśli ktoś czegoś takiego u siebie nie praktykuje, to może je wykonać z czystej grzeczności. Tu nie chodzi żeby być do czegoś zmuszanym, ale z własnej woli ukazać właśnie ten szacunek - coś jakby witając sie z kimś podać rękę.

Ponadto jak sam Viking zauważył - Staroluteranie tak czynią, więc dlaczego miałoby to być złe?


To jest post nr 4000 na naszym Forum. Wędrowiec otrzymuje dyplom uznania
Tomasz

[tom]

Chciałbym wrócić do tematyki eucharystycznej.
Bardzo interesujący jest fragment ewangelii św. Jana, kiedy to Jezus z synagodze w Kafarnaum tłumaczy sens teologiczny Eucharystii, którą miał w niedalekiej przyszłości ustanowić. Mówił On tak: "Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem" [J 6, 55], "Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem" [J 6, 63].
Jak rozumiecie ten fragment Biblii?

[Elżbieta]

Pierwszy fragment dotyczy przyszłego ustanowienia Komunii Św. Natomiast drugi fragment dotyczy tego że potrzeby ciała ludzkiego wcale do Boga nie zbliżają. Boga należy czcić w duchu, należy postępować dokładnie tak jak uczył tego Jezus, bo w Nim mamy żywot wieczny. Tak jak mówił nasz Pan, Słowa Jego są Duchem ożywiającym, które prowadzi do zbawienia, bo przez Nie nie zginiemy

Tak przynajmniej ja to rozumiem

[Jacek]

I bardzo dobrze Elzbieta rozumujesz.

[tom]

Dziękuję, Elżbieto za odpowiedź. Dla mnie interesujące jest zagadnienie Słowa jako ducha i żywota czyli pokarmu. Przypomina mi się fragment ewangelii św. Łukasza [rozdz. 4] z kuszeniem Chrystusa, gdy odpowiada On szatanowi, że nie samym chlebem żyje człowiek, ale wszelkim słowem Bożym.

[Aleksander]

Chciałbym wrócić do tematyki eucharystycznej.
Bardzo interesujący jest fragment ewangelii św. Jana, kiedy to Jezus z synagodze w Kafarnaum tłumaczy sens teologiczny Eucharystii, którą miał w niedalekiej przyszłości ustanowić. Mówił On tak: "Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem" [J 6, 55], "Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem" [J 6, 63].
Jak rozumiecie ten fragment Biblii?

Mi się też wydaję, że złączenie tych dwóch fragmentów pokazuje na to jak bardzo Duch Święty jest związany ze Słowem Bożym: wtedy wypowiadanym przez Jezusa i teraz ze spisanym kanonem (Pismem Świętym). Na fakt tego, ze podczas eucharystii to Duch Święty nas karmi szczególnie zwraca Kościół Wschodni, dlatego w modlitwie eucharystycznej nie tyle kładzie nacisk na przemianę, ile na dzieło Ducha Świętego. Myślę, że reformatorzy Kalwin i Luter doszli do tego samego próbując wyprowadzić średniowieczny Kościół Zachodni z martwego punktu do, którego doszli teolodzy przyjmując tomistyczną metodologię (od Tomasza z Akwinu).