Postać Poncjusza Pilata

[Tomasz]

Polecam artykuł http://religia.onet.pl/publicystyka,6/zemsta-boga-na-okrutnym-prokuratorze,35517,page1.html

Co sądzicie o tej kontrowersyjnej postaci ?

[Agnes]

Cóż mogę sądzić, skoro dzielą nas tysiąclecia? Ponieważ mam zaufanie do Chrystusa, wierzę także w te słowa, które powiedział do Piłata, a które czytamy u Jana 19, 11.

Z czysto ludzkiego punktu widzenia - wiadomo, jakie ma się zdanie o prokuratorze, który wie, że więzień jest jest niewinny, ale powodowany strachem, obawami itd. wydaje niesprawiedliwy wyrok. Typowa zbrodnia sądowa.

Z jeszcze innej strony warto pamiętać, że cesarzem był wtedy Tyberiusz - zdolny władca, w żadnym razie nie tak szalony jak np. Kaligula, ale jednak takiemu np. Augustowi nie dorastający do pięt. I przede wszystkim paranoicznie podejrzliwy, wietrzący wszędzie spiski. Obowiązujące wówczas prawo o zdradzie i obrazie majestatu było drakońsko przestrzegane. Zauważmy, że Piłata szantażują "nie jesteś przyjacielem cesarza". Plus deklaracja "nie mamy króla, tylko cesarza."

[Tomasz]

W artykule, który podlinkowałem zacytowany jest fragment powieści Bułhakowa "Mistrz i Małgorzata". Jeden z jej dwóch głównych wątków dotyczy właśnie Poncjusza Piłata, który po swojej śmierci zostaje zawieszony gdzieś w próżni pomiędzy niebem a piekłem. Piłat siedzi tam na swoim tronie i ciągle rozmyśla o Nauczycielu z Nazaretu, którego skazał na śmierć. Dręczą go ogromne wyrzuty sumienia i marzy o jednym - aby móc porozmawiać z Jezusem.
Jest to oczywiście fikcja literacka, ale muszę przyznać, że powieść Bułhakowa zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Czy Poncjusz Piłat faktycznie żałował, że uległ naciskom Żydów i wydał Jezusa na ukrzyżowanie ?

[Agnes]

Powieść "Mistrz i Małgorzata" to niesamowita książka. Bułhakow za nią powinien dostać pośmiertnie literacką nagrodę Nobla (ale to chyba niemożliwe). Jedna z moich ulubionych - cenię ją wyżej niż "Czarodziejską górę" Manna, a "Czarodziejska góra" to arcydzieło.

[Kallistos]

Piłat z Pontu (czyli, etnicznie na rzecz patrząc, Grek) był rzymskim urzędnikiem o prawdopodobnie wielu zasługach, dobrym rodowodzie i zasługach dla państwa - prokuratorem bardzo niespokojnej prowincji o buntownicznych tradycjach raczej nie mógł zostać byle kto. Słał pewnie na śmierć bez większego problemu dziesiątki ludzi, w tym wielu na krzyż, zapewne jeszcze przed śniadaniem. Raczej też nie bardzo się tym przejmował. Był Rzymianinem. Pomimo mojej głębokiej chęci, by tak było, nie sądzę, żeby jakoś wielce przejął się jednym, konkretnym przypadkiem pewnego nazaretańskiego cieśli. Nie przeszkodziło to jednak w powstaniu bardzo bogatej literatury apokryficznej, w tym słynnych listów wymienianych rzekomo między Piłatem a cesarzem Tyberiuszem, których główną postacią jest... Jezus.

Najpewniej nigdy nie dowiemy się jaka była prawda. Nie sądzę, by to miało dla naszej wiary jakiekolwiek znaczenie.

@Agnes

I przede wszystkim paranoicznie podejrzliwy, wietrzący wszędzie spiski.

Śmiem twierdzić, że miał powody .

[Agnes]

A to tak, zgadza się. Poczytajmy sobie "Żywoty cezarów" Swetoniusza - zamach za zamachem. Zresztą zaczynając od Juliusza. Jednak trzeba podkreślić, że August był postacią zupełnie inną niż Tyberiusz. Hasło ówczesnego rzymskiej ulicy: "To Tybru z Tyberiuszem" miało swoje uzasadnienie w krwawych proskrypcjach zarządzanych przez Tyberiusza. Znacznie bardziej "ludzkim" cesarzem okazał się Klaudiusz.

[Kallistos]

Ja osobiście, idąc za Krawczukiem, dość... nisko cenię rzetelność tego plotkarza Swetoniusza, ale trzeba przyznać, że w tej kwestii na pewno nie minął się z prawdą - Tyberiusz był celem ciągłych zamachów. No i tego jego nieszczęsne małżeństwo. Zaszycie się na wyspie i oddawanie orgiom też wynikło według mnie z obawy Tyberiusza o swoje życie. Traf chciał, że Agryppa zmarł tak wcześnie - Oktawian przygotowywał przecież na swego następcę właśnie jego... Inna sprawa, że Augustowi ciężko dorównać - według mnie blisko byli tylko cesarze z mojej ulubionej dynastii nerwo-trajańskiej, a zwłaszcza Marek Aureliusz . Proponuję też uciąć ten galopujący offtop i wrócić do Piłata .

[Agnes]

Wszyscy biografowie (nawet o zacięciu historyków) są plotkarzami. Ale oprócz plotek Swetoniusz przekazuje także rzeczowe informacje. Choć wiadomo, że profesor Krawczuk jest autorytetem w sprawach historii starożytnej (uważa się, że wie o starożytnych więcej niż oni sami o sobie, co już może jest leciutką przesadą )

Marek Aureliusz - bliski memu sercu jako naprawdę wybitny stoik.

Co do Piłata - myślę, że nie ma po co aż tak bardzo skupiać się na tej postaci. Prokurator rzymski jak to prokurator rzymski. Dura lex, sed lex i tak dalej... A w apokryfach (jakichkolwiek) i tak się nie rozczytuję.

[Tomasz]

Najpewniej nigdy nie dowiemy się jaka była prawda. Nie sądzę, by to miało dla naszej wiary jakiekolwiek znaczenie.

Oczywiście, że nie ma to znaczenia dla naszej wiary. Nie mniej postać Piłata jest dosyć intrygująca i myślę, że może być ona warta analizy. Tym bardziej, iż chyba każdemu z nas zdarza się 'być Piłatem" w życiu. Umywamy ręce widząc niesprawiedliwości i nie robimy nic, choć nawet moglibyśmy coś uczynić. Później żałujemy i tak jak Piłata z powieści Bułhakowa trawi nas zgryzota.

Powieść "Mistrz i Małgorzata" to niesamowita książka. Bułhakow za nią powinien dostać pośmiertnie literacką nagrodę Nobla

Bardzo lubię tą powieść i mogę również polecić doskonałą jej polską ekranizację z 1988 r. w znakomitej obsadzie (min. Władysław Kowalski, Anna Dymna, Gustaw Holoubek, Zbigniew Zapasiewicz (Piłat), Zbigniew Zamachowski)

[Agnes]

Zgadzam się, zwłaszcza Holoubek jako Woland, a Zapasiewicz jako Piłat byli niezrównani.
Była też ostatnio długa, zrealizowana z rozmachem wersja filmowa (kilka odcinku), rosyjska, reżyserował (zapomniałam imienia) Bortko. Też wspaniale zrobiona, oddaje doskonale klimat powieści, ale i klimat ówczesnych czasów (są włączone zdjecia dokumentalne.) Plus wspaniała muzyka. Polecam!