Czy automatycznie rodzimy się wszyscy jako dzieci Boże?

[Anna Maria]

Blaisee,
zmusza mnie pan do odpowiedzi, a ja się już pożegnałam, żeby nie zakłócać spokoju i czystości wiary tego portalu. Ale panu odpowiem.

1/ To, czym się podzieliłam na tym portalu, to moje wewnętrzne głebokie refleksje, o których nikt ze współparafian nie wie. No, może wiedział tylko pastor śp.Adam Pilch, mój proboszcz, ale On już nikomu o tym nie powie .....

2/ Pisząc tu szczerze, sądziłam że użytkownicy tego portalu są dojrzalsi w Wierze, jej meandrach i wątpliwościach. Niestety, zawiodłam się. Polecam Wszystkim książkę ks.prof, W.Hryniewicza "Nad przepaściami Wiary". To oczywiście katolik, wspaniały teolog, polecam zapoznać się z jego teologią o nadziei powszechnego Zbawienia, a także z artykułem "Zbawiciel jest polifoniczny" (którym zresztą bardzo naraził sie Watykanowi ).

3/ Widocznie muszę mieć jakies inne zalety, dla których mnie luteranie wybierają i proszą o kandydowanie ......;)))

4/ A w kwestii mojego podwójnego wyznania odsyłam do brata Rogera Schutza z TAIZE:
"Tłumne spotkania w Taizé okazały się wzorem i natchnieniem dla pewnych kręgów, do organizowania międzywyznaniowych zebrań charyzmatycznych, które od wielu lat szeroko praktykuje się we Francji. Ponadto, lansując ideę p o d w ó j n e j p r z y n a l e ż n o ś c i (według której ta sama osoba może być w pełni katolikiem i jednocześnie w pełni protestantem), przeor Taizé, Roger Schutz, dał początek nowej formie ekumenizmu

/Herbercie, dzięki za ten tekst , ciesze się, że to nie tylko mój przypadek ..... /

[Elżbieta]

W pełni Katolik i jednocześnie w pełni Ewangelik - ręce mi opadają

[Anna Maria]

Nie, nie W PEŁNI, lecz w duchu (ewent. w Duchu Św.)

[Anna Maria]

Może uściślę, żeby było zgodne z cytowanym tekstem, gdzie faktycznie występuje słowo "w pełni".
A wiec, ta sama osoba może być katolikiem i jednocześnie protestantem - w pełni Ducha Św.
(Kto to może pojąc, niech pojmuje .... )

[Aster]

Ja jestem w tym wypadku - ze względów czysto ludzkich - daleki od krytyki p. Anny Marii (która jak wiadomo nie przywitała mnie szczególnie miło na forum). Teologicznie takie wątpliwości trudno zaakceptować, gdyż inaczej zaczyna się chyba tworzyć jakąś nową denominację, ale ze względów ludzkich rozumiem to. Widzę bowiem jak trudną rzeczą jest konwersja, jak ogromny wpływ ma na nas wychowanie. Bardzo trudno jest zrezygnować z tego, w czym uczestniczyło się przez wiele lat. Jak sama pisze p. Anna Maria - przez pierwsze lata po konwersji nie miała wątpliwości. Pojawiły się później. Były w Polsce prowadzone badania naukowe nad konwersją - ale, czy objęły one osoby z wieloletnim stażem w nowej denominacji? Z czego wynikają pojawiające się po latach wątpliwości? Z tego, że widzimy, że to co miało być idealne, a nie jest idealne? Że osobie zmieniającej denominację spadają różowe okulary? Że mija zachwyt? Że zaczynamy widzieć, że w nowej denominacji też są tylko ludzie z ich zaletami i wadami? Proboszcz parafii reformowanej w Warszawie w artykule w Jednocie napisał niedawno, że z 4-5 osób, które rocznie zmieniają wyznanie (głównie z KRK), aktywnymi członkami pozostaje 1-2 osób. Pani Anna Maria jest aktywnym członkiem, nawet gremiów parafialnych, więc nie o to chyba chodzi. Trudny to temat. Może potrzebny jest w parafiach stały program ciekawych zajęć teologicznych.

[Jonah]

Powiedzieć, że jest się jednocześnie rzymskim katolikiem i luteraninem, to tak, jakby powiedzieć, że jest się jednocześnie heretykiem i prawowiernym. Bo z punktu widzenia ortodoksji luterańskiej rzymski katolicyzm to herezja. Nie znaczy to, jak dla mnie, że heretykom należy odmawiać miana chrześcijan. Skoro tak, to sprawa ich zbawienia pozostaje otwarta, choć nie uważam, że idea apokatastazy jest biblijna (raczej wywodzi się z neoplatonizmu). Bóg jest większy niż denominacje, a katolicyzm można rozumieć inaczej niż rzymscy katolicy, tj. Kościół katolicki, czyli powszechny, obejmowałby wszystkich chrześcijan, bez względu na denominację. Wówczas to można by się określić mianem jednocześnie katolika i luteranina .

[Anna Maria]

Asterze,
miło mi, ze nie zapominasz o mnie, choć czuję się wobec Ciebie winna. Fakt, nie byłam uprzejma wobec Ciebie, za co przepraszam...... Zawiniła tu owa 'teologia liberalna' na która się powoływałeś i cytowałeś ;)Ale odłóżmy na bok tę liberalną teologię, zajmijmy się na moment pogłębioną ekumenią, bo to głównie z niej, a nie z moich wątpliwości co do Eucharystii, sukcesji, etc., bierze się moja , a nazwę to odważnie, dwuwyznaniowość.[ Księża jezuici, a poznałam dwóch wspaniałych w Wwie, znają moją drogę Wiary i wyrazili zgodę na przyjmowanie przeze mnie Eucharystii w KK, co czasami czynię, i nie ukrywam równiez tego faktu przed moimi pastorami luterańskimi.. Moja mlodsza córka i zięć -katolik, brali w moim kościele luterańskim tzw. ślub ekumeniczny; każde z nowożeńców miało swojego duchownego przedstawiciela. Córka - pastora A.Pilcha, a zięć - ks. Indrzejczaka, wspaniałego duszpasterza, zawsze kiedy był w naszy zborze, przystepował u nas do Sakramentu Ołtarza, przez jakiś czas był kapelanem prezydenta L.Kaczyńskiego] Piszę to wszystko tylko dlatego, żeby pokazac, że ekumenia nie jest dla mnie tylko teoretyczną mrzonką, lecz praktyką mojej Wiary. W l.2006-2010 prowadziłam w naszym Biuletynie Parafialnym taki dział: "Co nowego w ekumenii",na łamach którego przyblizałam naszym parafianom słowa i myśli wielkiego ekumenisty KK - prof. W.Hryniewicza (KUL), który w 2009 r. otrzymał na ChAT w Warszawie tytuł doktora honoris causai wygłosił poruszający wykład, którego oczywiście wysłuchałam. Niestety, nie miejsce tu na przytoczenie choćby fragmentów jego epokowego artykułu: "Zbawiciel jest polifoniczny"(bo jak wiesz, zostałam napiętnowana "żółtą kartką" przy moim adresie), czy innych jego opinii nt. chrześcijaństwa przyszłości, które będzie, wg Profesora H. chrześcijaństwem ekumenicznym, a nie tylko denominacyjnymi zaściankami.
I może jeszcze slowo o Rogerze Stuchtzu z TAIZE. Otóż ten charyzmatyk uważa, że ekumeniści popełniaja błąd: chcemy poprzez dialogi, nabożeństwa , spotkania, rozmowy - dojść do wspólnego Stołu Pańskiego, co jest naszym punktem docelowym. Tymczasem ojciec Roger S. uważa, ze należy zacząc od wpólnego Stołu Pańskiego i poprzez wspólne przyjmowanie Ciała i Krwi Jezusa - dojść do POJEDNANIA. A zatem, jak ja to rozumiem - dać więcej działać Duchowi Świetemu!
Dla mnie genialne.
Pozdrawiam

[Aster]

Anno Mario,

Twój przypadek pokazuje, że KRK i KEA to bardzo liberalne denominacje Kościoła Powszechnego:) Dwuwyznaniowość jest dla mnie niezrozumiała - przeczy przyjętym zasadom. Jestem zatem w tym zakresie mniej liberalny od Ciebie:). Gościnność eucharystyczna - oczywiście tak. Dwuwyznaniowość - nie. Dwudenominacyjność - też nie.
To pojęcie mnie przerasta, nawet gdybym patrzył na stosunek KER do KEA (porozumienie KEA, KER, KEM do czegoś innego zmierzało - miało ułatwić funkcjonowanie wiernym trzech niewielkich denominacji, z których dwie są bardzo małe). Zwingli z Lutrem nie osiągnęli porozumienia w ważnej kwestii, mimo, że łączyło ich bardzo dużo. http://www.magazyn.ekumenizm.pl/content ... 201725.htm A co dopiero mówić o stosunku do KRK: święci, Maria, relikwie .... predestynacja/wolna wola. Jeśli dobrze rozumiem Twoje stanowisko: dla Ciebie przyjęcie Eucharystii w KRK jest tym samym co dla luteranina przyjęcie sakramentu w KER (czyli pozostajesz na gruncie luterańskiego stanowiska co do realnej obecności Chrystusa, a nie akceptujesz zwingliańskiego stanowiska, że jest to pamiątka, symbol)? Czy też będąc w KRK i przyjmując tam sakrament akceptujesz transsubstancjację? Przepraszam za porównania luterańsko-reformowane, ale tak się to łatwiej tłumaczy. Wymieniony artykuł przeczytam.

[Elżbieta]

http://ekumenizm.wiara.pl/doc/478348.Cz ... wowanych-w
http://www.pch24.pl/to-oczywiste--nieka ... 752,i.html

Oto EKUMENIA w wydaniu katolickim, więc daruj sobie Anno Mario sławienie jej przynajmniej na tym forum.

[Anna Maria]

O narodzie niewierny, co ja z wami mam ....

Aster, to o czym piszesz to sprawy drugorzędne. Transsubstancjacja, consubstancjacja...? A co to ma za znaczenie? To wymysły teologów i eklezjologów. Tajemnica Wiary i tyle. W Pismie Św. jest tylko Ciało i Krew ......i żadnego filozofowania.
Boga Ojca, Syna i Ducha Św. tez można pojąc (jako dogmat) bez trygonometrii.....

Widocznie nie wszyscy mają osobowość ekumeniczną, taką jak ks.Hryniewicz, Wspólnota TAIZE, Wspólnota Effata, śp. pastor Adam Pilch, ks, Indrzejczak i jeszcze kilku im podobnych, których miałam szczęście spotkać na swojej chrześcijańskiej drodze.

Zwróćcie uwagę: Sola Scriptura jest jedna, a nurtów protestanckich - kilkadziesiąt ..... Czyli każdy teolog - twórca poszczególnego wyznania "wygina" na swoją stronę. Wnioski wyciągnijcie sami ....

Zegnam już naprawdę. Proszę już do mnie nie pisać.
ps. Aster, u Reformowanych nie bywam, podobnie jak u metodystów, baptystów. Szanuję, ale to poza moim zainteresowaniem, właśnie przez brak realnej obecności Chrystusa w Sakramencie. Wybrałam kiedyś Luteranów, bo najbliżej Katolików i ufam, ze jeszcze w tym roku będziemy mieli Wspólną Wieczerzę. Hallelujah.