CHARAKTERYSTYKA KONSERWATYWNEGO STAROLUTERANINA

[Jacek]

Wysłany: Nie Lut 14, 2010 14:12

Jaka postawa powinien charakteryzowac sie konserwatywny Staroluteranin w sprawach takich jak: Ordynacja kobiet; Sluby homosexualne; Ordynacja homosexualistow;Jednosc Kosciola Luteranskiego. Stosunek do ekumenizmu ?. Zapraszam do rozważań.

[Elżbieta]

Wysłany: Nie Lut 14, 2010 15:50

W/g mnie Kościół nie może udzielać ślubów homoseksualistom, ani błogosławić takich par. Chociaż uważam, że takie osoby mają prawo uczestniczenia w życiu parafialnym, jak i w Nabożeństwach. Uważam, że takie osoby powinny być otoczone specjalną opieką duszpasterską.
Oczywiście, że ordynacja homo jest całkowicie wykluczona, chyba, że taka osoba zobowiąże się do życia w celibacie (ale kto ich dopilnuje ?).
Jeżeli chodzi o jedność Kościoła - jestem za istnieniem Kościołów narodowych - tak jak KEA w Polsce. . Oczywiście, że te Kościoły narodowe mogą być zrzeszone w jakimś związku, który będzie koordynował wspólną politykę, niemniej Kościoły powinny mieć zagwarantowaną autonomię.
Jeżeli chodzi o ekumenię jest możliwa pod warunkiem pełnej akceptacji różnic dzielących obie strony, powtarzam: pełnej akceptacji różnic, takie pokojowe współistnienie

[Paweł]

Wysłany: Nie Lut 14, 2010 16:01

Jedność Kościoła Luterańskiego? Boję się zbyt bliskich stosunków z EKD w Niemczech lub ELCA w USA. Ten kierunek jest jakoś niezdrowo popularny. Czemu nie rozmawiamy np. z SELK, nawet prób podjęcia na nowo rozmów ostatnio nie ma.

[Tomasz]

Wysłany: Nie Lut 14, 2010 16:26

Jeżeli chodzi o ordynację kobiet jak również błogosławienie związków homoseksualnych - powinniśmy bronić stanowiska KEA w Polsce w tych kwestiach. Jest ono raczej znane - zatem tylko gwoli podkreślenia przypominam, iż w polskim Kościele Luterańskim nie ordynuje się kobiet i nie błogosławi związków homoseksualnych. Jest to oczywiste i nie będziemy nawet podejmować dyskusji na ten temat. Zastanawiam, się tylko czy powinniśmy pozostawać w unii np. z Kościołem Szwecji, który dopuszcza się takich praktyk. Moim zdaniem - nie. Jeżeli chodzi o samą ordynację kobiet - to byłbym tutaj nieco mniej rygorystyczny, ale na pewno kobieta - ksiądz z innego kościoła luterańskiego nie powinna sprawować w naszym Kościele Sakramentu Ołtarza.
Co do jedności Kościoła i ekumenizmu - zagadnienie to uważam za bardzo złożone. Kwestie te były już poruszane w innych wątkach na tym forum, zatem tylko powtórzę, iż za najważniejsze uważam jedność duchową, natomiast na płaszczyźnie organizacyjnej nie ukrywam, iż podoba mi się model prawosławny z honorowym patriarchatem.

[Jacek]

Wysłany: Nie Lut 14, 2010 16:53 Temat postu: Staroluteranizm i poglady

Moim zdaniem musimy pozostać w ścisłej unii z Kościołem Szwecji; zjednoczyć się z konserwatywnym kierunkiem Missionsprovinsen i wspólnie działać przeciwko liberałom. Mamy obowiązek jako Staroluteranie stanąć w obronie Biblii i konserwatywnych Luteran ze Szwecji. Religia nie jest sprawa tylko jednego narodu; religia ma charakter ponadnarodowy. Oczywiście ścisła współpraca KEA i SELK. Liberalizm niektórych kościołów luterańskich przeszkoda do pełnego zjednoczenia. Opowiadam się za ograniczoną autonomią; kościołów krajowych.

[wątki przeniesione]

Janek z Krakowa napisał: Wysłany: Nie Lut 14, 2010 17:13

Jakie są biblijne przesłanki zabraniania osobie mającej skłonności homoseksualne [nie wprowadzającej jednak ich w czyn] obejmowania urzędu w Kościele?

Czym się różnią takie skłonności od skłonności do heteroseksualnych myśli nieczystych, do chciwości, do gniewu?

Jeśli źle mówię-to proszę mnie poprawić-ale z tego, co zrozumiałem z luteranizmu-to jest to religia zwiastująca potępienie zatwardziałym grzesznikom, lecz skruszonym-dobrą nowinę. W Kościołach ewangelicznych jest niejednokrotnie bardzo agresywne zachowanie w stosunku do osób dotkniętych pokusami homoseksualizmu. Nie jest to moim zdaniem oznaka świętości, a świętoszkowatości i faryzeizmu. Chyba nie tak uczył Jezus i nie tak uczył Marcin Luter. Pomijam już fakt, że osoby rzucające kamieniami na innych tylko z powodu ich pokus same często prowadzą się niemoralnie-usprawiedliwiają się natomiast tym, że ich pokusy są rzekomo "naturalne". Pytanie-czy w obliczu Boga jakikolwiek grzech jest naturalny?

[Tomasz]

Wysłany: Nie Lut 14, 2010 17:23

Janek_z_Krakowa napisał:
Czym się różnią takie skłonności od skłonności do heteroseksualnych myśli nieczystych, do chciwości, do gniewu?

Niczym się nie różnią - grzech jest grzechem i takim pozostaje. Zawsze potępia się jednak sam grzech a nie człowieka. Każdy, kto szczerze żałuje za grzechy otrzymuje ich odpuszczenie.
W Kościele nie może być jednak miejsca na błogosławienie grzechu.

Jeszcze raz podkreślam, że tą kwestię uważamy za bezdyskusyjną.

[wątki przeniesione]

Janek z Krakowa napisał: Wysłany: Nie Lut 14, 2010 21:25

Tomaszu, czy wprowadzenie na urząd osoby, która ma skłonności do grzechu jest błogosławieniem grzechu?

Czy pastorzy luterańscy są osobami doskonałymi? To chyba już metodystów prześcignęli

[Elżbieta]

Wysłany: Nie Lut 14, 2010 21:30

Nikt nie jest doskonały, księża luterańscy również

[wątki przeniesione]

Janek z Krakowa napisał: Wysłany: Nie Lut 14, 2010 21:41 T

No właśnie-i moje pytanie jest takie: czemu za pewne niedoskonałości zabraniać być pastorem a za inne nie. Moim zdaniem jest to bezpodstawna dyskryminacja osób mających skłonności homoseksualne.

Spytałaś Elżbieto: "winni być tacy w celibacie, ale kto ich upilnuje?"

Od tego jest Zbór-aby odsunąć niegodnego pasterza. A czy łatwiej upilnować zamężnego? Czy w domu żony nie bije, czy nie zdradza?

Jeszcze raz proszę o biblijne czy logiczne przesłanki wykluczania z bycia pastorem osób,mających skłonności homoseksualne .

Czy takie traktowanie nie jest aby podeptaniem godności takich osób, uważaniem ich za "gorszych" pomimo pięknych deklaracji, że wszyscy jesteśmy grzeszni? Czy aby Bóg nie wybiera na swoje sługi śmieci tego świata? Czy aby nie wybiera tego, czym inni się brzydzą?

Dawniej celnik, teraz homoseksualista: "bo On z gejami jada"-tak się wydaje niektórzy chcą krzyczeć.

Jeśli chcemy być poważni-musimy poważnie i realnie wypośrodkować-potępiając naprawdę grzech i naprawdę kochać grzesznika.